La
Loba-La Lupino
Hay una vieja que
vive en un escondrijo del alma que todos conocen pero
muy
pocos han visto. Como en los cuentos de hadas de la Europa del este,
la vieja
espera
que los que se han extraviado, los caminantes y los buscadores acudan
a
verla.
Es
circunspecta, a menudo peluda y siempre gorda, y, por encima de todo,
desea
evitar cualquier clase de compañía. Cacarea como las gallinas,
canta como
las
aves y por regla general emite más sonidos animales que humanos.
Podría
decir que vive entre las desgastadas laderas de granito del
territorio
indio
de Tarahumara. O que está enterrada en las afueras de Phoenix en las
inmediaciones
de
un pozo. Quizá la podríamos ver viajando al sur hacia Monte Albán
3
en un viejo cacharro con el cristal trasero roto
por un disparo. O esperando
al
borde de la autovía cerca de El Paso o desplazándose con unos
camioneros a
Morella,
México, o dirigiéndose al mercado de Oaxaca, cargada con unos haces
de
leña
integrados por ramas de extrañas formas. Se la conoce con distintos
nombres:
La
Huesera, La
Trapera y La
Loba.
La
única tarea de La
Loba consiste en recoger huesos.
Recoge y conserva
sobre
todo lo que corre peligro de perderse. Su cueva está llena de huesos
de todas
las
criaturas del desierto: venados, serpientes de cascabel, cuervos.
Pero su
especialidad
son los lobos.
Se
arrastra, trepa y recorre las montañas
y los arroyos
en busca de huesos
de
lobo y, cuando ha juntado un esqueleto entero, cuando el último
hueso está
en
su sitio y tiene ante sus ojos la hermosa escultura blanca de la
criatura, se
sienta
junto al fuego y piensa qué canción va a cantar.
Clarissa Pinkola Estes,
Mujeres
que corren con lobos
***************************************
Estas
maljuna virinon kiu logxas en kasxeta de la animo kio cxiu konas sed
tre malmulta estas vidinta.kiel cxe la feinojn rakontojn de eoston
Euxropon, maljuna virino atendas ke kiu estas devojigxinta, la
marsxistoj kaj la secxantistoj alvenos al vidi sxin.
Sxi
estas antauxzorga, ofte hara kaj cxiam ricxa, kaj, per sur cxiam,
deziras eviti ajn akompanantaro klason.Cakareas kiel la
kokinoj,cantas kiel la birdoj kaj per generala regulo elsendas pli
animaloj sonojn ke humanaj.
Mi
povos diri kio logxas inter la elfrotitas granito flankejojn de la
indiana terenero cxe Tarahumaro.Aux kio estas ekstere Phenixo
proksime puton.eble povus vidi sxin vojagxus al la sudo gxis Albano
Monto cxe maljuna fiauxto kun posten kristalon rompita pro pafon.
Aux esperus al la bordo de auxto-vojagxo proksime La Pasxo aux
vojagxus kun kamionistojn al Morello,Meksiko, aux aliros al la Oaxaco
vendoplacon, sxargxinta kun ligno faksojn integralas per estrangaj
formo brancxon. Oni konigxas kun diferenca nomoj:
La
Osteristo,La
Tukisto
kaj La
Lupino.
La
Lupino sola taskon konsistas cxe kolekti ostoj. Kolektas kaj konservi
sur cxiam kio kuras dangxeron perdigxin sxin. Sxia kaverno estas
plena oston de cxiaj dezerto infanon:cervoj,caskabelo
serpentojn,korvoj.Sed sxia fako estas la gelupoj.
Rampas,grimpas
kaj trairas la montoj
kaj
la riveretoj
cxe sercxo de lupo ostojn kaj, kiam estas kuniginta plena
ostaron,kiam la lasta osto estas en gxia loko kaj havas antaux sxiaj
okuloj la bela skulptaro blanka de infano,eksidi apud la fairo kaj
pensas kio kanto iras kanti.
Kiam
jam estas decidinta gxin, situasgxin al la flanko cxe infano,levogxas
la brakoj super sxi kaj afektas al kanti.Tiam ripo ostojn kaj lostoj
de lupo krurojn kovrigxas cxe karno kaj la infano kreskigas haro. La
Lupino kantas
iomete pli kaj la infano enspezi vivo kaj lia forta kaj hara vasto
kurbigxas al supre.
La
Lupino sikvas kantanta kaj la infano lupano komencas espiri.
La
Lupino
kantas kun tia intenso ke la dezerto plankon estremigxas kaj, dum sxi
kantas, la lupo malfermas la okuloj,bategi salteta kaj eskapas
kuranta kanono malsupre.
Iam
lia kariero,devanta al la rapido aux al lia sxpruco en la rikvereto
akvon kio estas nodinta, al suno fulmon aux al luno fulmon kio
lumigas senprokraste la flanko,ridigxas al ridadoj.
Memoru
ke, se enveturas vin e la dezerto kaj estas preta cxe metigxas la
suno kaj eble estas perdigxinta iomete kaj vi sentas laca, vi estas
de sorto,nu povos esti kio defalos en graco al La
Lupino
kaj sxi instruos unu afero...unu animo aferon.
Traducido por
Amparo,26,Enero,2011
